الأربعاء، 5 ديسمبر 2012

أنا وأمى

 

حكايه كده مش مفهومه ملهاش حدود ولا محكومه 

زى الشتا مليان برق ورعد وعواصف 

بس لما المطرة تنزل بترويه وتدفيه

والورد بنداه يزهر 

ساعات أصحاب وكتير أحباب واحيانا بنقلب ضراير 

 دا طبعا لأنى عايزة كل حاجة الأول :)

وأه بقى لو قلبنا اخوات متخلص المناكفه 

والله بقول يكون فى عونك 


أصل الهبل له ناسه وربنا عطاها :)

الصراحة ماقصرتش فى دعاها ان ربنا يهدينى 

بس شكلها يا عينى هتطول شويه كمان 

 

أمى دى أجمل نعمه فى دنيتى مبتستحملش دمعتى 

وبتحاول كتير تساعدنى بكل شىء

بس ساعات مبيكنش فى ايديها حاجة الا الدعاء

كتير مكنتش بفهمها وألومها وأعاتبها 

بس كل ما بكبر بعرف انها كانت على حق 

أو ع الاقل بقدر ان الخيارات مكنتش قدمها كتير 

لأن المسئوليه كبيرة ربنا يعينها 

 وبجد وقت الأزمه هى أم وأب وأخت وبنت لكل العيله

 

 

وزى كل أم بتتمناش لنفسها حاجة بس لولادها 

يا رب احفظها  واكتب لها تحج زى ما بتتمنى 

حبيبتى يا ست الحبايب 

 

 

 

 

 

 

ليست هناك تعليقات:

إرسال تعليق